ნოდარ დუმბაძის ნაწარმოებების სიუჟეტებიცა და პერსონაჟებიც არასოდეს ყოფილა გამოგონილი. ყოველ მათგანს ჰყავდა თავისი პროტოტიპი. ნოდარის პირველი რომანის „მე, ბებია, ილიკო და ილარიონის" მთავარი პერსონაჟი ბებია არის მისი ნამდვილი ბებია – ოლღა ქერქაძე. ოლღა ბებია წარმოშობით იყო სოფელ მეწიეთიდან, ხოლო გათხოვილი გახლდათ ქიშვარდი დუმბაძეზე სოფელ ხიდისთავში რომელსაც გურულები „პატარა პარიზს" ეძახდნენ იმის გამო, რომ ძალიან ბევრი მეამბოხე სულის ადამიანი ცხოვრობდა იქ. . ოლღა ბებია, თავის დროზე იყო რევოლუციური წარსულის მქონე ძალიან აქტიური და ლამაზი ქალბატონი. როდესაც ნიკოლოზის დამხობა ახლოვდებოდა, 17-18 წლის ოლღა შედგებოდა თურმე მაგიდაზე და ყვიროდა: „ძირს ნიკოლოზა!" ბებია იმავე წელს იყო დაბადებული, როცა სტალინი ანუ 1879 წელს და ასე იცოდა ხოლმე თქმა: „სტალინი ჩემი კბილააო". ოლღა ბებიას და ქიშვარდი ბაბუას 7 შვილი ჰყავდათ რომელთაგან უფროსს ნოდარის მამას ვლადიმერი ერქვა. თუმცა, აკაკი წერეთლის პატივსაცემად, მას ყველა აკაკის ეძახდა. 1937 წელი საბედისწერო აღმოჩნდა დუმბაძეების ოჯახისთვის. დააპატიმრეს ნოდარის მამა, მისი ძმები – გაბრიელი და ნიკოლოზი და მოგვიანებით, ორი რძალი – ანა (ანიკო) ბახტაძე – ნოდარის დედა და გაბრიელის მეუღლე – თამარ ბარაბაძე. ამათგან, გაბრიელი და ვლადიმერი დახვრიტეს, ხოლო ნიკოლოზი და მისი რძლები ციმბირში გადაასახლეს 10 წლით, საიდანაც 9 წლის შემდეგ დაბრუნდნენ. ამდენი სიმწარის შემდეგ ბებიამ ხასიათი შეიცვალა. იგი ძალიან ტიროდა და მოთქვამდა ხოლმე ღამღამობით. &
... კითხვის გაგრძელება »
