ნოდარ დუმბაძის ნაწარმოებების სიუჟეტებიცა და პერსონაჟებიც არასოდეს ყოფილა გამოგონილი. ყოველ მათგანს ჰყავდა თავისი პროტოტიპი. ნოდარის პირველი რომანის „მე, ბებია, ილიკო და ილარიონის" მთავარი პერსონაჟი ბებია არის მისი ნამდვილი ბებია – ოლღა ქერქაძე. ოლღა ბებია წარმოშობით იყო სოფელ მეწიეთიდან, ხოლო გათხოვილი გახლდათ ქიშვარდი დუმბაძეზე სოფელ ხიდისთავში რომელსაც გურულები „პატარა პარიზს" ეძახდნენ იმის გამო, რომ ძალიან ბევრი მეამბოხე სულის ადამიანი ცხოვრობდა იქ. . ოლღა ბებია, თავის დროზე იყო რევოლუციური წარსულის მქონე ძალიან აქტიური და ლამაზი ქალბატონი. როდესაც ნიკოლოზის დამხობა ახლოვდებოდა, 17-18 წლის ოლღა შედგებოდა თურმე მაგიდაზე და ყვიროდა: „ძირს ნიკოლოზა!" ბებია იმავე წელს იყო დაბადებული, როცა სტალინი ანუ 1879 წელს და ასე იცოდა ხოლმე თქმა: „სტალინი ჩემი კბილააო". ოლღა ბებიას და ქიშვარდი ბაბუას 7 შვილი ჰყავდათ რომელთაგან უფროსს ნოდარის მამას ვლადიმერი ერქვა. თუმცა, აკაკი წერეთლის პატივსაცემად, მას ყველა აკაკის ეძახდა. 1937 წელი საბედისწერო აღმოჩნდა დუმბაძეების ოჯახისთვის. დააპატიმრეს ნოდარის მამა, მისი ძმები – გაბრიელი და ნიკოლოზი და მოგვიანებით, ორი რძალი – ანა (ანიკო) ბახტაძე – ნოდარის დედა და გაბრიელის მეუღლე – თამარ ბარაბაძე. ამათგან, გაბრიელი და ვლადიმერი დახვრიტეს, ხოლო ნიკოლოზი და მისი რძლები ციმბირში გადაასახლეს 10 წლით, საიდანაც 9 წლის შემდეგ დაბრუნდნენ. ამდენი სიმწარის შემდეგ ბებიამ ხასიათი შეიცვალა. იგი ძალიან ტიროდა და მოთქვამდა ხოლმე ღამღამობით. ნოდარმა ოლღა ბებიას ეს მხარე ნაწარმოებში აბსოლუტურად უგულებელყო და ის მხოლოდ შვილიშვილზე უზომოდ შეყვარებულ ბებიად დაგვიხატა. წინა პლანზე წამოწია მისი იუმორი. ოლღა ბებიამ წყევლა მართლა იცოდა და ხშირად სწყევლიდა ნოდარს, რადგან იგი საშინლად ონავარი ბავშვი იყო. ბებიას ერთ-ერთი წყევლა ასეთი იყო : „შენ მეისპე, ნოდარია, მოგკლავ და შეგიყენებ გობის სარაქავ (ანუ საქაფავ-რედ.) სისხლს". ოღონდ წყევლას რომ ჩაათავებდა, ბოლო სიტყვას აუცილებლად დააყოლებდა – „აღარა". ამ სიტყვით ანეიტრალებდა ხოლმე თავის წყევლას. თანაც, ამშვიდებდა ნოდარს: „ნუ გეშინია ბებია მე როცა გწყევლი ჩემი ძუძუები გლოცავენო" სხვათა შორის სესილია თაყაიშვილის მიერ განსახიერებული ოლღა ბებია მარჯანიშვილის თეატრის სცენაზე საოცრად ჰგავდა ნოდარის ბებიას . სამწუხაროდ ოლღა ბებია ვერ მოესწრო რომანის დაბეჭდვას. ის ამ დროს უკვე გარდაცვლილი იყო.
